Na czym polega zabieg zmniejszania warg sromowych

Zabiegi z zakresu ginekologii plastycznej cieszą się coraz większą popularnością. Zgłaszają się na nie przede wszystkim kobiety, które są niezadowolone z wyglądu swoich okolic intymnych, te odczuwające różnego rodzaju dyskomfort związany z budową narządów płciowych, a także panie pragnące przywrócić im elastyczność po porodzie. Jednym z najczęściej wybieranych jest zabieg labioredukcji, czyli zmniejszenia warg sromowych. Na czym polega? Przerośnięte lub asymetryczne wargi sromowe nie należą do zmian patologicznych, a więc takich, które z medycznego punktu widzenia koniecznie należy leczyć. Często jednak nadmiar tkanki w tym miejscu stanowi przyczynę bolesnych otarć, np. podczas uprawiania sportu lub współżycia, ale bywa też, że już podczas chodzenia czy siedzenia. Niektóre pacjentki decydują się na labioredukcję, ponieważ dyskomfort sprawia im noszenie dopasowanej bielizny albo z powodu trudności w utrzymaniu właściwego poziomu higieny. Średnio dwie na trzy panie postanawiają jednak operacyjnie zmniejszyć wargi sromowe ze względów estetycznych.

Wykorzystywane techniki

Przyczyny nie mają bezpośredniego wpływu na przebieg całej procedury, która przeciętnie trwa 1-1,5 godz. i odbywa się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Zabieg wykonać można chociażby w NZOZ Euro-Klinika w Siemianowicach Śląskich. Obecnie wargi sromowe zmniejsza się przy użyciu klasycznych metod chirurgicznych (skalpel) lub z wykorzystaniem nowoczesnej technologii laserowej. Pierwszy wariant zakłada usunięcie nadmiaru tkanki poprzez nacięcie pionowe lub ukośne (stosowane zwłaszcza w przypadku mniej zaawansowanych ingerencji). Laser z kolei „wypala” ją milimetr po milimetrze, natychmiast zamykając przecięte naczynia krwionośne i sterylizując poddawaną zabiegowi okolicę, co redukuje krwawienie i ryzyko zakażeń, a także przyspiesza rekonwalescencję. Niezależnie od techniki brzegi rany łączy się rozpuszczalnymi szwami.

Rekonwalescencja

Pacjentka może opuścić klinikę przeważnie już następnego dnia po zabiegu. Przez mniej więcej tydzień nie powinna zbyt dużo siedzieć (warto zaopatrzyć się w nadmuchiwane kółko – takie, z którego korzystają kobiety w połogu). Chodzenie i noszenie bielizny mogą wtedy z racji uwrażliwienia tej właśnie strefy wywoływać pewien dyskomfort. Kluczowe jest zachowanie higieny, a więc np. przemywanie zoperowanych miejsc delikatnymi preparatami odkażającymi po każdej wizycie w toalecie. Pełny powrót do aktywności następuje z reguły po 6-8 tygodniach. Po tym czasie pacjentka znów może współżyć i uprawiać sporty, zakładać obcisłą bieliznę czy stosować tampony. Wcześniej jest to niewskazane, podobnie jak chociażby korzystanie z toalet publicznych, gdzie łatwo o zakażenie.