Rodzaje stałych protez zębowych

Protezy zębowe podzielić można zasadniczo na protezy stałe i ruchome. Te pierwsze są z reguły trwalsze, zapewniają także większy komfort użytkowania. Wśród nich wyróżniamy między innymi korony, wkłady koronowe i koronowo-korzeniowe, mosty i licówki, a także implanty zębowe, często stanowiące bazę do założenia innego typu protezy. Poniższy artykuł przedstawia pokrótce każdą z wymienionych technik uzupełniania uzębienia.

Implanty

Implant zębowy to tytanowa śruba zastępująca naturalny korzeń zęba. Wszczepia się go w kość (zabieg ten dzięki znieczuleniu nie jest bolesny), a następnie przy użyciu specjalnego łącznika osadza na nim białą część wystającą ponad dziąsło, czyli koronę. Implanty to bodaj najlepsze rozwiązanie problemu bezzębia lub pojedynczych braków zębowych, bo pełnią nie tylko funkcję estetyczną, ale oprócz tego przywracają funkcjonalność uzupełnionego nimi fragmentu uzębienia. Stanowią też często punkt osadzenia innego typu protez, zarówno stałych, jak i ruchomych.

Mosty

Nie wszystkie protezy stałe mocuje się jednak koniecznie na implantach. Często zostają trwale przytwierdzone do własnych zębów pacjenta dzięki specjalnym cementom. Przykładem takiej protezy jest chociażby most adhezyjny, stosowany na przykład wtedy, gdy tkanki wokół wszczepionego implantu się goją. Most ów mocuje się na wewnętrznych powierzchniach zębów sąsiadujących. Technika ta pozwala uniknąć szlifowania zdrowych tkanek zęba, gdy do czynienia mamy z pojedynczymi brakami w przednim odcinku uzębienia. Klasyczny most uzupełnia brak jednego lub większej liczby zębów. Mocuje się go elementami takimi jak korony czy wkłady koronowe albo koronowo-korzeniowe (o nich zaś szerzej za chwilę) na tzw. filarach, którymi są wspomniane implanty albo korzenie naturalnych zębów sąsiadujących z luką – o ile są one wystarczająco mocne, ponieważ to właśnie na filary przeniesione zostają siły żucia.

Korony

Przęsłem mostu są połączone ze sobą korony protetyczne. Oprócz odbudowywania zębów na implantach mogą też samodzielnie stanowić uzupełnienie zniszczonej części koronowej zęba. Ten ostatni (zarówno żywy, jak i martwy) odpowiednio się w tym celu szlifuje, a następnie w trwały sposób mocuje na nim koronę.

– Poprawia to estetykę, ale też potrafi zmienić warunki zgryzowe czy poprawić utrzymanie we właściwym miejscu protez ruchomych – mówi specjalista z przychodni stomatologicznej Dental w Lublinie.

Wkłady

Jeśli ubytek nie jest tak wielki, aby konieczne było przytwierdzenie korony protetycznej, ale jest jednocześnie za duży, by można było zastosować klasyczne wypełnienie, można wykorzystać tzw. inleye, czyli wkłady koronowe. Większą ingerencją jest z kolei umieszczenie w szczęce wkładu koronowo-korzeniowego, służącego zwykle jako mocowanie pojedynczej korony albo filar mostu. Jeśli dany kanał korzeniowy jest zdrowy, rdzeń zęba można w ten sposób odbudować podczas jednej wizyty, ponieważ gotowe wkłady zazwyczaj są na wyposażeniu gabinetów stomatologicznych. W szczególnych przypadkach konieczne jest jednak przygotowanie wkładów na miarę.

Licówki

Na koniec warto wspomnieć o licówkach, czyli cienkich listkach porcelany przytwierdzanych do zewnętrznej powierzchni zębów. Stosuje się je przede wszystkim w celu poprawy wyglądu uzębienia, np. wtedy, gdy zamaskować trzeba pęknięcia lub niedające się wybielić przebarwienia albo skorygować kształt zębów, w tym odbudować je. „Hollywoodzki uśmiech” to zazwyczaj właśnie efekt zastosowania licówek.