Choroba okluzyjna. Co kryje się pod tą nazwą?

W stomatologii okluzja oznacza sposób, w jaki górny i dolny łuk zębowy kontaktują się ze sobą. Niekiedy zdarza się, że w wyniku zaburzeń funkcji, wad zgryzu bądź z powodu wyrzynających się ósemek powstają zaburzenia okluzyjne. Wówczas mogą pojawiać się dolegliwości bólowe lub uczucie napięcia w okolicy szczęk, stawów skroniowo żuchwowych, głowy, karku, czy też problemy ze snem. Poniżej sprawdzamy, czym jest choroba okluzyjna i w jaki sposób ją leczyć. Zachęcamy do zapoznania się z artykułem.

Jak rozpoznać chorobę okluzyjną?

Choroba okluzyjna jest zaburzeniem, które polega na niewłaściwym ułożeniu łuków zębowych względem siebie. Choroba ta jest często trudna do zdiagnozowana ze względu na nietypowe objawy, które jej towarzyszą. Jednak wśród nich można wyróżnić kilka podstawowych symptomów, które mogą być oznaką choroby okluzyjnej. Należą do nich między innymi:

• krzywy zgryz,
• nierówny uśmiech,
• bóle zębów i stawów skroniowo żuchwowych,
• niepokojące odgłosy w stawach skroniowo żuchwowych,
• przeskakiwanie, blokowanie szczęk,
• pękanie i ścieranie się zębów,
• wypadające wypełnienia,
• nawracające bóle głowy, szyi i karku.

Są to najczęściej występujące objawy choroby okluzyjnej. Jednak jak się okazuje, do bardziej nietypowych symptomów można też zaliczyć problemy ze snem, a nawet pogorszenie słuchu. Tego typu objawy mogą być spowodowane nieprawidłowościami w okolicy szczęk. W przypadku zauważenia objawów ch oroby okluzyjnej warto zgłosić się do zaufanego stomatologa, który zdiagnozuje problem. Szczególnie narażeni na chorobę okluzyjną są: pacjenci po leczeniu ortodontycznym, protetycznym, z brakami zębowymi lub wadami zgryzu, osoby ze złymi nawykami (obgryzanie paznokci i skórek, długotrwałe żucie gumy, a także osoby uprawiające sport amatorski i zawodowy). Miejscem, gdzie można zapisać się na konsultację okluzyjną, a następnie rozpocząć leczenie, jest  Centrum Stomatologii Dentologia.

W jaki sposób leczyć chorobę okluzyjną?

Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest zapisanie się na konsultację okluzyjną, gdzie stomatolog będzie mógł zdiagnozować problem. W tym celu sprawdzi on stan całego układu ruchu narządu żucia i zleci wykonanie diagnostyki rentgenowskiej. Niekiedy konieczne jest też wykonanie tomografii komputerowej, rezonansu magnetycznego lub USG. Po zdiagnozowaniu choroby okluzyjnej należy koniecznie podjąć dalsze leczenie w celu wyrównania okluzji. Leczenie okluzji jest często długotrwałym i złożonym procesem. Ważne jest też podjęcie rehabilitacji ruchowej, która obejmuje ćwiczenia szczęki, szyi oraz karku.  Niekiedy konieczne jest zastosowanie nakładek bądź szyn okluzyjnych, a w przypadku bardziej złożonego problemu- użycie aparatu ortodontycznego. Kolejnym sposobem leczenia okluzji jest zastosowanie specjalnych wypełnień zachowawczych lub uzupełnień protetycznych, odtwarzających uszkodzone twarde tkanki zębów. Ważne jest też podejmowanie rehabilitacji ruchowej, która obejmuje ćwiczenia szczęki, szyi oraz karku. W Dentologii taki złożony proces leczniczy nazywa się skojarzoną terapią okluzyjno-posturalną.