Różnice między odzieżą roboczą a ochronną

Określenia „odzież ochronna” i „odzież robocza” nie powinny być stosowane zamiennie. Kodeks Pracy dokładnie bowiem precyzuje, co należy rozumieć zarówno pod jednym, jak i pod drugim pojęciem. Elementy garderoby wchodzące w zakres odzieży ochronnej i roboczej mają za zadanie zastąpić własne ubranie pracownika, który nie powinien zostać obciążony kosztami ich zakupu. To by było jednak na tyle, jeśli chodzi o cechy wspólne. Na czym więc polegają różnice? Najistotniejszym spośród czynników decydujących o tym, czy odzież zakwalifikować można jako ochronną, jest opatrzenie jej stosownym certyfikatem. Dokument taki poświadcza, że ubranie spełnia normy BHP dotyczące określonych zagrożeń dla życia lub zdrowia, mogących występować na danym stanowisku czy w zakładzie pracy. Zagrożeniami tymi mogą być np.:

• uszkodzenia mechaniczne,
• wysokie napięcie,
• pyły,
• promieniowanie elektromagnetyczne lub jonizujące,
• czynniki atmosferyczne,
• czynniki termiczne (chodzi tu o bardzo niskie tudzież bardzo wysokie temperatury),
• czynniki chemiczne lub biologiczne.

Warianty odzieży ochronnej

Zabezpieczać przed nimi ma właśnie odzież ochronna. Wyróżniamy co najmniej kilka jej rodzajów, wynikających z powyższego podziału:

• odzież antyelektrostatyczna,
• odzież przeznaczona do wykorzystania w strefach zagrożonych wybuchem,
• odzież chroniąca przed zimnem,
• odzież niepalna,
• odzież wodoodporna,
• odzież chroniąca przed czynnikami mechanicznymi,
• odzież kwasoodporna,

a także wyposażona w pasy odblaskowe odzież ostrzegawcza. Wspomnieć ponadto należy o elementach ubioru zabezpieczających konkretne części ciała, również wchodzących w zakres odzieży ochronnej. Są to m.in. gogle, ochraniacze słuchu, kaski czy specjalne buty.

Pochodzenie odzieży

Jeśli w związku z wykonywaniem danej czynności (albo ogólniej: w danym miejscu pracy) pojawia się ryzyko kontaktu z niebezpiecznymi substancjami lub uszkodzenia ciała w inny sposób, pracownik jest prawnie zobowiązany do noszenia stosownej odzieży roboczej. – Pracodawca natomiast ma obowiązek mu taką odzież dostarczyć – uzupełnia przedstawiciel sklepu internetowego z artykułami BHP Mado. Nieco inaczej sprawa ma się w przypadku odzieży roboczej. O ile może ona zostać zapewniona przez pracodawcę, o tyle też pracownik może zaopatrzyć się w nią na własną rękę. Pracodawca musi natomiast wypłacić mu za to ekwiwalent pieniężny (zgodnie z ceną rynkową). Tłumaczy to chociażby fakt, że np. lekarze pracujący w tym samym szpitalu noszą często różniące się od siebie kitle.

Zadania odzieży roboczej

Kitel lekarski – podobnie zresztą jak, dajmy na to, mundur – należy do typu odzieży roboczej pozwalającej zidentyfikować wykonywany zawód. Oprócz tego odzież robocza może wskazywać na pracę w konkretnym miejscu (np. uniformy kelnerskie) lub dla konkretnej firmy (np. ubiory kurierów). W zakres odzieży roboczej wchodzi ponadto odzież jednorazowa, a obok kompletów ubrań – także pojedyncze elementy, jak choćby bluzy, fartuchy czy rękawiczki. Odzież robocza nie musi, ale może stanowić pewne zabezpieczenie, chroniąc odzież własną pracownika przed czynnikami niezagrażającymi zdrowiu. Może też chronić dane miejsce pracy przed zanieczyszczeniami przenoszonymi w drugą stronę – z ubrania pracownika. Dobrym przykładem jest strój kucharski, zabezpieczający przed pobrudzeniem produktami spożywczymi odzieży prywatnej kucharza i zarazem zabezpieczający same te produkty.