Różnice między izolacją przeciwwodną a przeciwwilgociową

Wykonanie właściwej hydroizolacji to niezbędne zabezpieczenie każdej budowli przed niszczącym oddziaływaniem wody. Prawidłowo dobrane i odpowiednio zastosowane materiały do izolacji przeciwwilgociowej oraz przeciwwodnej wpływają na trwałość obiektu, a także chronią przed możliwymi uszkodzeniami. Wybór właściwego preparatu oraz rodzaju zabezpieczenia zależy w dużej mierze od warunków hydrogeologicznych w miejscu, gdzie znajduje się inwestycja.

Rodzaje hydroizolacji i zagrożenia związane z oddziaływaniem wody

Materiały budowlane muszą się odznaczać dobrą odpornością na działanie czynników zewnętrznych. Istotna będzie przede wszystkim wytrzymałość na obciążenia mechaniczne, a więc wszelkiego rodzaju oddziaływania statyczne i dynamiczne, związane zarówno z masą budowli, jak i ściskaniem, zginaniem czy skręcaniem wykonanych z konkretnego materiału elementów. Liczy się też dobre znoszenie wibracji czy zachowanie w podwyższonej temperaturze związane z zagrożeniami pożarowymi. Jednym z kluczowych czynników jest jednak reakcja na wodę. W zależności od tego, w jakiej części budowli będzie wykorzystany materiał może on mieć kontakt z wodą opadową, gruntową, a w przypadku konstrukcji hydrotechnicznych także powierzchniową. Z uwagi na to, że większość materiałów konstrukcyjnych ma strukturę porowatą, muszą one być dodatkowo zabezpieczane przez stosowanie specjalnych powłok hydroizolacyjnych. W zależności od tego, jaki jest mechanizm przenikania wody oraz jaka jej ilość wchodzi w grę, konieczne może być zastosowanie izolacji przeciwwilgociowej lub przeciwwodnej – wyjaśnia przedstawiciel firmy Immerbau, specjalizującej się w produkcji zapraw budowlanych oraz materiałów do ochrony betonu.

Kontakt większości materiałów porowatych z wodą oznacza, że przesiąka ona do ich wnętrza, zarówno ze względu na działanie ciśnienia oraz przesiąkanie, jak i podciąganie kapilarne. Obecność wody oznacza wymywanie części składników tworzących strukturę nośną budynku, a w razie ujemnych temperatur wiąże się z ryzykiem rozsadzenia elementu i utraty stabilności wskutek powstania pęknięć i szczelin. Równie istotna jest obecność w napływającej wodzie rozpuszczonych związków chemicznych, które mogą prowadzić do degradacji nasiąkającego materiału w wyniku zachodzących reakcji, tworzenia się wykwitów i znacznego zmniejszania się odporności całej konstrukcji. Problemem jest obniżenie parametrów termicznych materiału i wzmożona ucieczka ciepła oraz wychładzanie z powodu parowania części wody. Kłopotem jest również fakt, że duża ilość wody w połączeniu z odpowiednim podłożem sprzyja rozwojowi grzybów, w tym gatunków pleśniowych. Oznacza to ryzyko niszczenia elementów przez rozrastającą się grzybnię, a także powstanie zagrożenia dla zdrowia użytkowników przez uwalniane zarodników zawierających toksyny. Zapobieganie przedostawaniu się wody i wilgoci do struktury elementów mających kontakt z podłożem wymaga stosowania odpowiedniej hydroizolacji, która stworzy powłokę ochronną lub na tyle zmniejszy nasiąkliwość materiału, że obecność cieczy nie będzie stanowiła problemu. W zależności od warunków hydrogeologicznych, jakie panują w miejscu, w którym zostanie posadowiona budowla, istnieje możliwość zastosowania izolacji przeciwwilgociowej albo przeciwwodnej. Główne różnice wiążą się z wysokością lustra wód gruntowych oraz przepuszczalnością podłoża. Tam, gdzie poziom wód gruntowych jest niższy niż głębokość posadowienia obiektu, a przy tym grunt składa z materiałów przepuszczalnych, na ogół wystarczy zastosowanie izolacji przeciwwilgociowej. Na podłożach nieprzepuszczalnych – głównie glinach i iłach – woda opadowa zwykle gromadzi się na powierzchni i przenika do głębszych warstw z dużym opóźnieniem, a jej gromadzenie wiąże się z przenikaniem do struktury murów. Taka sytuacja pojawia się także wówczas, gdy poziom zwierciadła wód gruntowych znajduje się powyżej posadowienia budowli. Izolacje przeciwwodne są wykonywane w odmianach poziomych i pionowych, w zależności od warunków i rodzaju zagrożenia. Izolacje poziome są układane pod płytą fundamentową albo pod i nad ścianą fundamentową, a więc przy jej połączeniu z ławą fundamentową oraz poniżej ściany nośnej budynku. Izolacje pionowe to natomiast osłony powierzchni ścian fundamentowych, które zapobiegają bezpośredniemu ich kontaktowi z gruntem. Zadaniem izolacji poziomej jest ochrona przed podciąganiem kapilarnym wody, a izolacji pionowej przed jej przesiąkaniem z gruntu.

Typy izolacji przeciwwilgociowych oraz przeciwwodnych i ich zastosowanie

Do wykonywania odpowiednich powłok hydroizolacyjnych można wykorzystywać różne materiały, w zależności od warunków. Używane są zarówno membrany w postaci dość grubych folii wykonanych z tworzyw sztucznych, jak i rozmaite masy uszczelniające. Wśród tworzyw używanych do produkcji membran znajdują się m.in. PVC czy EPDM, dostępne w postaci płaskiej folii oraz folii kubełkowej, która stanowi dodatkową ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi i jest rodzajem drenażu ułatwiającego odprowadzanie wody bezpośrednio z miejsc, gdzie grunt przylega do ścian fundamentowych. Do wykonania izolacji przeciwwilgociowych oraz przeciwwodnych korzysta się z mas bitumicznych i asfaltowych, a także mieszanek polimerowo-bitumicznych. Pozwalają one na ułożenie elastycznej i bezspoinowej powłoki, która przy właściwej grubości będzie odporna na przenikanie wody, a jednocześnie zagwarantuje plastyczność wymaganą przy osiadaniu budowli oraz zmieniających się wraz z powstawaniem całej konstrukcji obciążeń. Masy uszczelniające nadają się równie dobrze do izolacji lekkich (przeciwwilgociowych), średnich oraz ciężkich. Warto pamiętać, że hydroizolacja może być wykonywana zarówno w nowo wznoszonych budowlach, jak i w istniejących już obiektach po odkopaniu ich fundamentów. Masy służące do hydroizolacji przeciwwodnej to najczęściej preparaty polimerowo-bitumiczne określane również skrótami KBM lub PMBC. Są to substancje, które nanosi się w postaci jednej lub większej liczby warstw, o grubości uzależnionej od stopnia ochrony, jaki mają gwarantować. Są wytwarzane w wersjach jedno- i dwuskładnikowych – w tym drugim przypadku proces wiązania przebiega szybciej, jednak preparat musi zostać właściwie wymieszany, poza pastą pakiet zawiera też proszek, który należy do niej wprowadzić. Preparaty tego rodzaju mogą być użyte nie tylko do izolacji pionowych, ale również poziomych, warunkiem jest jednak właściwa w stosunku do obciążenia wytrzymałość na ściskanie. Masy mogą zawierać zbrojenie (oznaczone są wówczas jako C2A) zwiększające wytrzymałość mechaniczną lub nie ( C2B).

Izolacje przeciwwilgociowe oraz przeciwwodne Immerbau

W ofercie firmy Immerbau znajduje się szereg preparatów będących odmianą mas bitumiczno-polimerowych, które znakomicie nadają się zarówno do wykonania izolacji przeciwwilgociowej, jak i przeciwwodnej. Dostępne są materiały jednoskładnikowe, które mają postać gotowej do użytku pasty nanoszonej na wymagające zabezpieczenia fragmenty budowli. Wśród powłok jednoskładnikowych znajdują się preparaty Immerbit 1K oraz Immerbit 1K CWM. Pierwszy z nich nadaje się do stosowania w klasach oddziaływania wody W1-E (zabezpieczenia przeciwwilgociowe), W3-E (woda bez ciśnienia na stropach pokrytych gruntem) oraz W4-E (woda rozpryskowa na cokołach ścian, podciągana kapilarnie przez ściany wewnętrzne i stykające się gruntem). Drugi oferuje dodatkowo możliwość stosowania w klasie W2.1-E (umiarkowane działanie wody pod ciśnieniem), gwarantuje również zabezpieczenie przed oddziaływaniem radonu. Preparaty dwuskładnikowe wytwarzane przez Immerbau to Immerbit 2K, Immerbit 2K P oraz Immerbit 2K Super. Immerbit 2K może być używany na powierzchnie wykonane z betonu, żelbetu oraz cegieł. Zabezpiecza przed wodą w klasach W1-E, W3-E oraz W4-E. Immerbit 2K P działa także przy wodzie pod umiarkowanym ciśnieniem (klasa W2.1-E), wyróżnia się niskim skurczem oraz zabezpiecza przed oddziaływaniem radonu. Immerbit 2K Super może być stosowany nie tylko na beton, żelbet oraz cegły, lecz również na beton komórkowy, kamień wapienny, a także tynki cementowe. Ma wyższy współczynnik wydłużenia, a jego odporność na ściskanie to klasa C2B (dla Immerbit 2K i Immerbit 2K P C2A), natomiast wodoszczelność to klasa W2B (Immerbit 2K i Immerbit 2K P mają klasę W2A). Immerbau oferuje także Immerbit koncentrat w postaci pasty, będący wodorozcieńczalną emulsją bitumiczną, który może być używany jako izolacja przeciwwilgociowa lub środek gruntujący przed nałożeniem innych powłok. Dostępny jest również Immerbit M Grunt w postaci gotowej do użytku cieczy. Oba środki gruntujące mogą być nanoszone zarówno ręcznie, jak i natryskowo.