Produkty do usuwania kamienia oparte na różnych kwasach

Zanieczyszczenia instalacji wodnych mają negatywny wpływ na ich trwałość oraz działanie podłączonych do nich urządzeń. Powstawanie kamienia kotłowego oznacza problemy z przepływem wody, a także potencjalne uszkodzenia sprzętu, do którego jest ona dostarczana. Powstające złogi to także szybsze zużycie rur, pomp i zaworów. Jednym ze sposobów na pozbywanie się kamienia jest używanie odpowiednio dobranych kwasów.  

Kamień kotłowy i zagrożenia dla instalacji wodnych, które powoduje

 

Kamień kotłowy gromadzi się wewnątrz elementów, przez które przepływa woda. Można go znaleźć zarówno w rurach, jak i zbiornikach czy na elementach rozmaitych urządzeń – grzałek, zaworów i chłodnic. Osady powstają z powodu rozpuszczonych w wodzie soli, a zwłaszcza różnych związków soli i magnezu, cząsteczek wielu metali – żelaza, manganu czy też glinu. Najczęściej problemy sprawiają wodorowęglan magnezu Mg(HCO₃)₂ oraz wodorowęglan wapnia Ca(HCO₃)₂. W ciepłej wodzie, tj. takiej, której temperatura wynosi więcej niż 37°C, związki te ulegają przekształceniu w węglan wapnia CaCO₃ oraz węglan magnezu MgCO₃ i wodorotlenek magnezu Mg(OH)₂, które są nierozpuszczalne w wodzie

– informuje przedstawiciel firmy Global Concepts 2000, specjalizującej się w systemach uzdatniania wody.   Osad na elementach instalacji wodnych to także inne związki chemiczne. W przypadku wody o dużej zawartości żelaza będzie to żelazo dwuwartościowe Fe ²⁺, a także znajdujące się w niej efekty występujących ognisk korozji w postaci tlenków żelaza np. Fe ₂O ₃. Kamień kotłowy może również zawierać siarczany, np. siarczan wapnia CaSO ₄, jak i związki krzemu, krzemian wapnia CaSiO ₃, czy też krzemian magnezu MgSiO ₃. Kamień kotłowy to niekiedy także różnego rodzaju azotany i chlorki.   Główną przyczyną osadzania się kamienia jest skład chemiczny wody. Najczęściej kamień pojawia się tam, gdzie występuje bardzo twarda woda, tj. taka, w której stężenie węglanu wapnia przekracza 550 mg/dm ³. Zagrożenie może jednak stanowić również woda twarda (350–550 mg/dm ³) oraz średnio twarda (200–350 mg/dm ³), zwłaszcza gdy w grę wchodzą również inne czynniki, m.in. wysoka temperatura czy niewielki przepływ.   Osadzanie się kamienia kotłowego na elementach instalacji wodnych stanowi poważny problem, ponieważ przyczynia się nie tylko do zmniejszenia drożności, ale także jest powodem awarii ograniczenia skuteczności działania podłączonych urządzeń. Zbierające się warstwy kamienia prowadzą z czasem do ograniczenia przepływu i jego poważnego zakłócania, co może powodować kłopoty z utrzymaniem odpowiedniego ciśnienia, a także działaniem rzadziej używanych zaworów. Problemem jest również okresowe odrywanie się fragmentów osadu, które często zatykają rury, blokują zawory i filtry, a także są zagrożeniem dla elementów ruchomych, np. tłoków pomp.   Kamień kotłowy osadzający się na ściankach instalacji znacznie zwiększa ryzyko korozji. W przypadku systemów pracujących z niskimi lub wysokimi temperaturami przywierający kamień zmienia punktowo charakterystykę termiczną materiału, powodując jego osłabienie. Prawdziwym kłopotem jest też wpływ osadu na przewodność cieplną, zwłaszcza gdy chodzi o elementy grzewcze albo chłodzące.  

Sposoby na walkę z kamieniem kotłowym

  Oczyszczanie instalacji wodnych z kamienia kotłowego pozwala na znaczne przedłużenie jej żywotności, a także umożliwia jej pracę z założonymi przez projektanta parametrami. Jednym ze sposobów na ochronę przed kamieniem kotłowym jest odpowiednie uzdatnianie wody, polegające np. na korzystaniu z odpowiednich złóż filtrujących, które zmniejszają ilość związków przyczyniających się do powstawania kamienia. W przypadku zagrożenia uszkodzeniami mechanicznymi powodowanymi przenoszeniem fragmentów osadu dobrą metodą okazuje się zwykle stosowanie odpowiednich filtrów mechanicznych. Skuteczna filtracja i uzdatnianie wody nie w każdym przypadku będą jednak możliwe do zastosowania i równie efektywne. Tam, gdzie kamień już istnieje, należy skorzystać ze sposobów pozwalających na jego usunięcie.   Jedną z najskuteczniejszych i najłatwiejszych metod pozbywania się kamienia jest stosowanie odpowiedniego stężenia wybranego kwasu. Dobór właściwego środka powinien być poprzedzony analizą składu chemicznego kamienia występującego w konkretnej instalacji. Pozwala to na ustalenie, jaki rodzaj środka będzie działał najskuteczniej. Wśród substancji przeznaczonych do walki z osadem można znaleźć produkty do usuwania kamienia z różnymi kwasami, m.in. solnym, fosforowym, amidosulfonowym czy ortofosforowym.   Warto pamiętać, że każdy ze stosowanych środków ma swoją specyfikę, zarówno co do typu materiału, z którego jest wykonana płukana instalacja, jak i samej procedury czy postępowania z powstającymi odpadami. Przed podjęciem decyzji o użyciu konkretnego środka należy więc sprawdzić, jak reaguje on z metalem, z którego wykonano armaturę, np. stalą czarną, nierdzewną, miedzią, czy aluminium. W wielu przypadkach istotna będzie też możliwość przeprowadzenia oddzielnej pasywacji czy ilość niezbędnych płukań. W zależności od konkretnego zastosowania ważna może być obecność w preparacie inhibitorów korozji, co eliminuje potrzebę dodatkowego zabezpieczania metalu. Podczas stosowania środków zawierających kwasy nie wolno zapominać o wymaganych przez przepisy BHP środkach bezpieczeństwa niezbędnych przy obsłudze substancji żrących.