Kremacja czy inhumacja - na co się zdecydować?

Wydaje się, że w polskim społeczeństwie obydwie formy pogrzebu wciąż ze sobą konkurują, a decyzja, czy zwłoki poddać kremacji, czy inhumacji, pozostaje kwestią bardziej emocji niż namysłu. Tymczasem warto poznać zarówno racjonalne argumenty, jak i wrażliwość osób preferujących określoną formę pochówku, aby z szacunkiem i życzliwością odnieść się do każdej decyzji.

Co łączy obydwie formy pochówku?

Warto uzmysłowić sobie, że w Polsce pochówek zarówno poprzez kremację jak i inhumację jest zgodny z prawem (Dz.U.2020.0.1947). Wspólnym mianownikiem obydwu form jest nakaz, aby doczesne szczątki umieścić na cmentarzu, niezależnie od tego, czy kryją się w trumnie, czy zostały spopielone. Trumna lub urna mogą zostać złożone w grobie ziemnym, lub murowanym, w rodzinnym grobowcu lub (w przypadku samej tylko urny) w kolumbarium. Karalne prawnie jest rozsypanie prochów w wybranym miejscu, nawet jeżeli taka była ostatnia wola osoby zmarłej. W szczególnych okolicznościach dopuszczany jest również pochówek na morzu: gdy członek załogi lub pasażer jednostki pływającej zmarł podczas rejsu, a nie ma możliwości dopłynąć do brzegu w ciągu 24 godzin.

Zajmujemy się organizacją pogrzebów zarówno w formie tradycyjnej, gdy ciało osoby zmarłej składane jest do trumny, jak i poprzez kremację, gdy zwłoki są spopielane – stwierdza przedstawiciel Domu Pogrzebowego Szadkowski z Pruszkowa, Piastowa i Brwinowa. – Nie wartościujemy, która z tych form pochówku jest lepsza, a która gorsza. Skupiamy się na tym, aby w trudnej sytuacji związanej ze śmiercią, jak najbardziej pomóc rodzinie organizującej pogrzeb. Zajmujemy się załatwianiem spraw formalnych, transportem zwłok, przygotowaniem ciała, a także całą procedurą związaną z wybraną formą pochówku.

Regulacje Kościoła Rzymskokatolickiego

Wydaje się, że wątpliwości, jakie w polskim społeczeństwie budzi pochówek w urnie, związane są z tradycją religijną, nie zaś kwestiami prawnymi. Rzeczywiście, do roku 1965 Kościół Rzymskokatolicki zakazywał spopielenia zwłok, zalecał natomiast składanie ciał osób zmarłych do ziemi. Podobnie, jak ciało Jezusa Chrystusa zostało złożone do grobu, a trzeciego dnia nastąpiło Zmartwychwstanie, tak ciało każdego chrześcijanina powinno spocząć w ziemi, w oczekiwaniu na życie wieczne. Współcześnie Kościół przeformułował swoje stanowisko, co znalazło odzwierciedlenie w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1987 r. Dopuszcza się pochówek poprzez spopielenie zwłok, przy czym zaleca się odprawienie liturgii pogrzebowej w obecności ciała osoby zmarłej, przed aktem kremacji. Ponadto, co jest zgodne z prawem państwowym, urna musi zostać umieszczona na cmentarzu: w grobie lub w ścianie kolumbarium. Domy pogrzebowe zajmujące się organizacją pochówku w okolicach Warszawy, jak i w całej Polsce, dysponują odpowiednią wiedzą i doświadczeniem, aby w poszanowaniu norm moralnych i religijnej wrażliwości, przygotować ceremonię ostatniego pożegnania osoby zmarłej oraz jej pogrzebu.

Różnice w pochówku przez kremację a inhumację

W wyborze formy pochówku przede wszystkim winno się (w granicach prawa), przestrzegać ostatniej woli zmarłego. Często u kresu życia osoba wyraża swoje życzenia odnośnie do własnego pogrzebu, a wysłuchanie jej uznaje się za etyczną powinność żyjących. Jeżeli nie znamy woli zmarłego, albo też sami nie mamy jasności, jak chcielibyśmy zostać pochowani, można posłużyć się racjonalnymi argumentami, ukazującymi sprawę „na chłodno”. Porównując obydwie formy, warto zauważyć, że:

• pochówek w urnie pociąga za sobą mniejsze koszty finansowe, a ponadto wymaga niewielkiej przestrzeni na cmentarzu. W dużych metropoliach, gdzie cmentarna przestrzeń jest ograniczona, może to mieć kluczowe znaczenie,
• spopielenie zwłok nie pociąga za sobą ryzyka skażenia wód gruntowych (co jest możliwe przy inhumacji), a także nie szkodzi atmosferze ziemskiej, ponieważ kremacja jest procesem bezwonnym i pozbawionym dymu,
• spopielenie zwłok i przechowanie ich w urnie, umożliwia późniejszy pogrzeb, jeżeli osoby, które pragną w nim uczestniczyć, nie mogą przyjechać prędko,
• pogrzeb z trumną (inhumacja) może odpowiadać osobom o silnej wrażliwości religijnej, a także tym, które doświadczyły dramatu II wojny światowej (kremacja budzi skojarzenia z nazistowskimi praktykami eksterminacji).