Do czego służą płytki Petriego?

Płytki Petriego zaliczają się do jednorazowych artykułów laboratoryjnych. Zostały zaprojektowane pod koniec XIX wieku przez Juliusa Richarda Petri, współpracownika wybitnego bakteriologa Roberta Kocha, w celu usprawnienia badań przy kulturach mikrobiologicznych. Obecnie są podstawą wyposażenia każdego laboratorium, a ich zastosowanie nie ogranicza się jedynie do działań z zakresu mikrobiologii.

Rodzaje płytek Petriego

Płytki Petriego mogą być produkowane z różnych materiałów. Wśród najpopularniejszych można wymienić szkło sodowo – wapniowe, polistyren oraz stal nierdzewną. Zróżnicowanie ich pod względem materiału pozwala na dobranie szkiełka do obowiązujących potrzeb laboratoryjnych. Nie każda płytka sprawdzi się bowiem przy danym rodzaju badań. Płytki Petriego występują w różnych rozmiarach. Ich średnica waha się w przedziale od 40 do 200 milimetrów. Wybór rozmiaru szalki także zależy od zastosowania. W mikrobiologii najczęściej używa się szalek o średnicy 60 milimetrów, przy czym do hodowli tkankowych często stosuje się mniejsze rozmiary, a do hodowli roślinnych lub oglądania prób znacznie sprawdzają się te większe. Ponadto często spotykaną odmianą płytki Petriego są płytki wielokomorowe – dwudzielne i trójdzielne, co szczególnie przydaje się przy niektórych typach eksperymentów wymagających porównania. Szalki Petriego ponadto można nabyć także w wersji z żebrami wentylacyjnymi. Ta modernizacja sprawdza się chociażby w przypadku hodowli roślinnych wymagających dostępu powietrza. Ponadto płytki występują także w wersji niesterylnej, aseptycznej i sterylnej. Te pierwsze są znacznie tańsze i sprawdzają się przy prostych próbach biologicznych oraz przeglądach pod binokularem. Szalki aseptyczne, zwane także jałowymi, oraz sterylne, wykazujące najwyższy poziom czystości ze względu na sterylizowanie ich radiacyjnie z wykorzystaniem promieni gamma, wykorzystywane są do hodowli mikrobiologicznych oraz komórkowych, gdyż wówczas wymagana jest większa sterylność akcesoriów.

Zastosowanie płytek Petriego

Płytki Petriego najczęściej służą jako naczynie do hodowli mikroorganizmów, takich jak bakterie bądź grzyby. W przypadku tego typu badań na dno płytki nakłada się warstwę pożywki, a następnie kroplę roztworu zawierającego mikroorganizmy. W następnym kroku całość zamykana jest w inkubatorze z warunkami odpowiednimi do namnażania mikroorganizmów.

Jest to naczynie, w którym można dokonywać jedynie prostych reakcji chemicznych. W szalce z przykrywką można też przechowywać próbki niezbadanych substancji, gdyż gwarantują one szczelność ochronę przed zanieczyszczeniami. Jest to także doskonała podstawka do obserwacji mikroskopowych i krystalizator do odparowywania rozpuszczalników z roztworów – mówi dyrektor handlowy z firmy Noex, zajmującej się produkcją artykułów laboratoryjnych.

Płytki Petriego wykorzystywane są w wielu obszarach badań laboratoryjnych. Świetnie sprawdzają się także przy bezpiecznym przechowywaniu próbek bądź ich przewożeniu. To cenne i niezwykle pomocne narzędzie w pracy laboratoryjnej. Szeroki wybór pod względem kształtu, gramatury i innych udogodnień sprawia, że płytki te wydają się być wręcz niezastąpione. Kluczem do sukcesu jest ich odpowiednie dobranie do rodzaju prowadzonych badań.