Cechy kruszywa keramzytowego

Kruszywa to bardzo obszerna grupa produktów, niezbędnych w branży budowlanej. Wykonuje się z nich między innymi zaprawy budowlane, materiały takie jak cegły i pustaki, a także używa w budowie dróg. Jednym z rodzajów kruszyw jest keramzyt. W jaki sposób powstaje, jakie są jego właściwości i w jakich celach wykorzystywany jest najczęściej? Odpowiedzi znajdziemy w artykule.

Czym jest kruszywo keramzytowe

Keramzyt zaliczany jest do tworzyw sztucznych, mimo że w jego produkcji wykorzystuje się surowiec pochodzenia naturalnego. Surowcem tym jest glina ilasta, poddawana odpowiedniej obróbce termicznej. Jak wygląda proces produkcji keramzytu? Pierwszym etapem jest leżakowanie świeżo wydobytej gliny w wysokiej temperaturze – dzięki temu ulega ona spęcznieniu. Następne glina jest rozdrabniana i wypalana w piecach w temperaturze 1150 stopni Celsjusza. W wyniku takiej obróbki cieplnej otrzymuje się ziarna pokryte ceramiczną skorupą i posiadające porowate wnętrze. Ostatnim etapem produkcji jest sortowanie ziaren pod względem wielkości. Im mniejsze ziarna, tym większa gęstość keramzytu w przeliczeniu na metr sześcienny.

Cechy keramzytu

Ziarna powstające w procesie produkcji keramzytu posiadają wiele korzystnych właściwości – wyjaśnia przedstawiciel przedsiębiorstwa Liapor, specjalizującego się w produkcji tego kruszywa - Poza twardością i trwałością odznaczają się one wysoką odpornością na działanie czynników chemicznych, środowiskowych i biologicznych, a więc przede wszystkim wilgoć, pleśń oraz grzyby. Ponadto keramzyt jest materiałem niepalnym i posiadającym bardzo dobre parametry, jeśli chodzi o izolacyjność termiczną.

Zastosowanie keramzytu

Keramzyt znajduje bardzo szerokie zastosowanie w branży budowlanej. Używa się go między innymi:

• Przy budowie dróg – służy jako materiał do wykonywania podkładu oraz składnik mrozoodpornej mieszanki keramzytowo-asfaltowej. Na niektórych rodzajach gruntu jego stosowanie jest konieczne w celu przeciwdziałania powstawaniu przełomów w drodze.
• W budownictwie klasyczny stanowi on jeden ze składników do wytworzenia betonu konstrukcyjnego, wykorzystywanego do wylewania stropów i posadzek oraz produkcji elementów ściennych i stropowych. Stosowany jest również do wytwarzania pustaków.
• Do wzmacniania gruntów o słabej nośności. W takim zastosowaniu stanowi on alternatywę dla pali i płyt fundamentowych – po usunięciu warstwy nienośnej gleby zagłębienie wykłada się geowłókniny i zasypuje keramzytem, który następnie zagęszcza się, dzięki czemu traci on około 10% objętości. Następnie układa się kolejną warstwą geowłókniny. Taką metodą uzyskuje się bardzo trwałe i stabilne podłoże pod wszelkiego rodzaju konstrukcje.