Jak podejść do samodzielnego wiercenia studni głębinowej?

Studnie głębinowe to rodzaj indywidualnego ujęcia wody, na które decyduje się większość właścicieli działek budowlanych przeznaczonych pod zabudowę obiektami mieszkalnymi, jeśli nie ma tam możliwości przyłączenia się do sieci wodociągowej. O tym, jaka głębokość studni będzie właściwa, decydują warunki gruntowe, lokalizacja warstwy wodonośnej. Czasem jest to jedynie kilkanaście, a czasem kilkadziesiąt metrów. Jak więc podejść do samodzielnego wiercenia studni głębinowej?

Szukamy miejsca na studnię

Zanim odpowiemy sobie na pytanie, jak podejść do samodzielnego wiercenia studni głębinowej, musimy znaleźć odpowiednie miejsce na nią. Warstwy gruntu nigdy nie układają się w stu procentach równomiernie, nie mniej jednak mapy hydrogeologiczne obszaru, na którym znajduje się nasza działka, mogą być dla nas cenną wskazówką. Warto też po prostu podpytać właścicieli sąsiednich działek, na jakiej głębokości oni znaleźli warstwy wodonośne i tym się zasugerować. Jeśli okaże się, że warstwa wodonośna znajduje się na głębokości, do której możemy bez problemu dotrzeć ręczną wiertnicą – możemy postawić na samodzielne wiercenie studni i znaleźć firmę, która wypożyczy nam odpowiedni sprzęt. Jeśli studnia ma być na głębokości kilkudziesięciu metrów, zdecydowanie lepiej postawić na mechaniczne wiercenie studni. I tu ważna uwaga: jeśli studnia wiercona ma głębokość większą niż 30 m, konieczne jest uzyskanie pozwolenia na jej wykonanie. Tak samo jest w przypadku, gdy pobór wody ze studni przekracza 5 m3 na dobę, niezależnie od głębokości studni.

Ręczne wiercenie studni prostą ślimacznicą z prowadnikiem

Najprostsze narzędzie do ręcznego wiercenia studni to połączenie kilku stalowych elementów: ślimacznicy, prowadnika, uchwytu (inaczej pręta, rączki – elementu, którym obracamy prowadnikiem wraz ze ślimacznicą), linki. Prowadnik to zwykle kształtownik o przekroju kwadratu, wprowadzany w ślimacznicę – tym połączeniem sterujemy za pomocą prostopadłego do prowadnika uchwytu. Ślimacznica jest wkręcana w glebę kilkoma, kilkunastoma obrotami. Następnie jest wyjmowana stalową linką wraz z obranym gruntem, oczyszczana i ponownie wprowadzana w otwór. Jak mówi nam przedstawiciel Przedsiębiorstwa Robót Inżynieryjnych „Żyrardów” z Warszawy, w czasie wiercenia otworu na znaczną głębokość prowadnik jest przedłużany poprzez dołączenie kolejnych elementów. Cykle opuszczania (wwiercania) i podnoszenia na lince ślimacznicy są powtarzane tak długo, aż pobierany grunt nie wskaże, że narzędzie dotarło do warstwy wodonośnej. Tak właśnie wygląda wiercenie studni głębinowej prostymi narzędziami.