Organizacja porodówki na fermie. Co warto wiedzieć?

Okres okołoporodowy i odchów prosiąt to jeden z najtrudniejszych etapów produkcji trzody chlewnej. Ograniczenie upadku młodych zwierząt w znaczny sposób podnosi rentowność hodowli, ze względu na koszty stałe związane z utrzymaniem maciory. Dlatego szczególnie ważne jest zapewnienie dobrostanu zwierząt, aby uniknąć problemów związanych z zahamowaniem wzrostu czy pogorszeniem zdrowotności.

Warunki w chlewni

W okresie okołoporodowym i tuż po oproszeniu się zwierzęta wymagają stabilnych, spokojnych i komfortowych warunków. Z tego względu istotne są następujące parametry w całym budynku, które dobrze jest przewidzieć już na etapie tworzenia projektu chlewni:

• hałas nie może przekraczać 85 decybeli,
• temperatura dla osesków po urodzeniu ok. 34℃,
• temperatura dla lochy karmiącej 19-21 ℃,
• ustalone rozporządzeniem odpowiedniego ministra, stężenie szkodliwych gazów.

Szczególną uwagę należy zwrócić na utrzymanie optymalnych temperatur dla zwierząt. Na stosunkowo małej przestrzeni kojca porodowego, dochodzi do konfliktu termicznego. Zbyt mała temperatura dla prosiąt, może zahamować ich wzrost, natomiast zbyt duża dla lochy, prowadzi to jej dyskomfortu termicznego - a to skutkuje obniżoną mlecznością, słabszym apetytem, a nawet agresywnym zachowaniem. Aby rozwiązać ten problem, stosuje się maty grzewcze oraz budki z promiennikiem podczerwieni w strefie dla osesków. Montowane są one w tzw. strefie legowiskowej, gdzie temperatura podniesiona jest lokalnie i nie wpływa niekorzystnie na samopoczucie lochy.

Higiena i bezpieczeństwo osesków

Odpowiednia higiena i bezpieczeństwo zapewniają dobrostan zwierząt. Podstawowym parametrem, jaki należy spełnić, jest odpowiednia powierzchnia dla lochy i jej małych. Prawo stanowi, iż w okresie porodu powierzchnia kojca powinna wynosić minimum 3,5 m 2 , chociaż obserwuje się tendencję coraz większych miotów, dlatego zdarzają się kojce nawet do 4 m 2 .  Następnym podziałem, jest rozgraniczenie strefy prosiąt i maciory, która nie może poruszać się po strefie małych zwierząt, aby ich nie zgnieść swym ciałem. W tym celu locha karmiąca umieszczona jest w jarzmie, które ponadto ułatwia dostęp do sutków. Jarzma powinny być stabilnie przytwierdzone do podłoża oraz mieć zamontowane odbojniki. Ważne jest, aby istniała możliwość regulacji ich wielkości: zbyt małe jarzmo może unieruchomić maciorę, natomiast zbyt duże powoduje wchodzenie osesków w strefę maciory i ich nieumyślne zgniecenie.

Podłoga dla dobra maciory i prosiąt

Należy pamiętać, że szerokość otworów w betonowej podłodze określona jest przepisami i dla prosiąt musi nie być większa niż 11 mm, a dla lochy 20 mm. Natomiast szerokość beleczki to odpowiednio 50 mm i 80 mm. Podłoga powinna być antypoślizgowa i sucha oraz uniemożliwiać skaleczenie zwierząt. Dobrą praktyką jest także stosowanie słomy, ponieważ działa ona uspokajająco na lochy i podnosi ich uważność podczas kładzenia się. 

Ułożenie szczelin rusztu wzdłuż ciała maciory, znacznie ułatwia usuwania odchodów oraz minimalizuje ryzyko uszkodzenia sutków. Ponadto usadowienia jarzma w sposób równoległy do ściany ułatwia połączenie rusztów stosowanych w strefie osesków i lochy.- radzi przedstawiciel firmy Wesstron

Dobrym pomysłem, jest zastosowanie ruszt z tworzyw sztucznych, ponieważ są one odporne na agresywne środowisko (mocz i odchody), w jakim pracują.