Od czego zależy wysokość alimentów?

Alimenty to świadczenia obejmujące niezbędne środki do utrzymania osoby uprawnionej do ich otrzymywania. Warto zaznaczyć, że choć znaczna większość  uprawnionych do alimentów to dzieci, świadczenia te mogą też przysługiwać rodzicom czy małżonkom żyjącym w niedostatku. Wysokość alimentów zależy od dwóch głównych czynników: potrzeb osoby uprawnionej oraz możliwości zobowiązanego do zapłaty.

Potrzeby uprawnionego

Usprawiedliwione potrzeby to takie, których osoba uprawniona do otrzymywania alimentów nie jest w stanie zaspokoić samodzielnie, czy to ze względu na życie w niedostatku, czy niemożność samodzielnego utrzymania się. Mowa tu o zapotrzebowaniu zarówno na niezbędne dobra materialne, takie jak żywność, mieszkanie, lekarstwa, ubrania i inne, jak i na dobra pozamaterialne. Do tych ostatnich zaliczamy przede wszystkim edukację w przypadku dzieci, jak również możliwość rozwoju własnych pasji i zainteresowań, dostęp do kultury i rozrywki. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że osoba zobowiązana do płacenia alimentów powinna zapewnić osobie do nich uprawnionej życie na podobnej stopie, na jakiej sama żyje. Oznacza to, że zamożny rodzic nie może łożyć na dziecko minimalnej kwoty. Poza tym zakres usprawiedliwionych potrzeb zależy też od wieku czy predyspozycji dziecka czy innej osoby, której przysługują świadczenia w postaci alimentów. Wysokość przyznanych środków powinna umożliwić osobie uprawnionej prawidłowy rozwój fizyczny oraz intelektualny.

Możliwości zobowiązanego

Sąd ustalając wysokość alimentów konfrontuje usprawiedliwione potrzeby dziecka bądź innego uprawnionego z możliwościami, jakimi dysponuje osoba zobowiązana do spłaty świadczeń. – Tłumaczy przedstawiciel kancelarii adwokackiej Małgorzaty Gliwy we Wrocławiu. - Wbrew pozorom nie jest to jedynie pensja, ale także wszystkie inne przychody uzyskiwane np. w formie nagród, refundacji czy premii, a także zyski pochodzące z ewentualnych inwestycji, takich jak wynajem nieruchomości. Nawet sama wypłata może nie być tu miarodajna, bowiem powinna ona być adekwatna do predyspozycji, np. wykształcenia i doświadczenia zobowiązanego do spłaty alimentów. Praca na niższym stanowisku za rażąco niską pensję może zostać potraktowana jako próba uniknięcia obowiązku alimentacyjnego.

Poza przychodami, do możliwości zobowiązanego zalicza się również stan jego zdrowia. Od osób przewlekle chorych czy  o ograniczonej sprawności mogą bowiem zostać zasądzone odpowiednio niższe alimenty.  Warto też w tym miejscu zaznaczyć, że obowiązek alimentacyjny nie musi sprowadzać się wyłącznie do dostarczania niezbędnych środków, ale może również polegać na dokładaniu osobistych starań, by utrzymać bądź wychować dziecko, któremu przysługują alimenty.