Leczenie zaburzeń miesiączkowania

Jeśli krwawienia miesięczne występują zbyt często lub zbyt rzadko, są bardzo skąpe lub obfite, nieregularne lub wyjątkowo bolesne, mówimy wówczas o zaburzeniach miesiączkowania. Mogą one mieć różny przebieg, uwarunkowane są też różnymi przyczynami. Skuteczne leczenie zależy w dużej mierze od prawidłowego postawienia wstępnej diagnozy. A na czym polega?

Zanim ginekolog skieruje pacjentkę na dodatkowe badania, przeprowadza z nią szczegółowy wywiad lekarski. Często już na tym etapie okazuje się, że „leczenie” należy zacząć od wyeliminowania czynników składających się na tzw. niezdrowy tryb życia, takich jak choćby nadmiar stresu, zbyt mała ilość snu czy niewłaściwa dieta. Możliwą przyczyną zaburzeń miesiączkowania zlokalizowaną poza układem rozrodczym bywa też nieprawidłowa praca tarczycy. Jeśli badanie stężenia hormonów tego gruczołu wypadnie niekorzystnie, należy skonsultować się z endokrynologiem.

Farmakoterapia

Z reguły problem tkwi jednak nie w hormonach tarczycy, ale w hormonach płciowych. W celu ustabilizowania ich poziomu i przywrócenia wzajemnej równowagi stosuje się zwykle antykoncepcję doustną. Jednym z efektów powinny być krwawienia mniej obfite i mniej bolesne. Zanim jednak wystąpi spodziewany rezultat, uzupełniająco przyjmować można też dostępne bez recepty niesteroidowe leki przeciwzapalne lub preparaty działające rozkurczowo, a także ziołowe wyciągi z rośliny zwanej niepokalankiem (łac. Agnus castus). Te ostatnie obniżają stężenie prolaktyny, której nadmiar – hiperprolaktynemia – również przyczynia się do występowania zaburzeń miesiączkowania.

Zabiegi chirurgiczne

Wśród innych przyczyn wymienić można też chociażby mięśniaki macicy albo schorzenia takie jak zespół policystycznych jajników (PCOS), które również leczy się farmakologicznie. Jak jednak dowiadujemy się w specjalistycznych gabinetach lekarskich Pawlik w Poznaniu, czasem terapia nie przynosi oczekiwanej poprawy i wówczas pojawia się konieczność chirurgicznego usunięcia torbieli czy innych niepożądanych zmian. W skrajnych przypadkach usunąć trzeba całą błonę śluzową macicy, aż do warstwy mięśniowej. Można to zrobić przy użyciu lasera, poprzez wymrożenie tkanek lub ich elektrokoagulację, podczas zabiegu zwanego ablacją endometrium. Poprzedza go wykonanie biopsji mające na celu wykrycie ewentualnych zmian nowotworowych. Trzeba niestety wiedzieć, że pacjentki po ablacji nie są w stanie już później począć dziecka. Wykonuje się ją więc tylko w ostateczności bądź u kobiet, które nie chcą lub z innych powodów nie mogą mieć potomstwa (np. po menopauzie).