Srebro i złoto płatkowe – charakterystyka

Srebro i złoto płatkowe to jeden z materiałów najczęściej wykorzystywanych przez artystów, malarzy i konserwatorów w trakcie prac renowacyjnych oraz konserwacyjnych. Używane jest w tradycyjnych technikach pozłotniczych, gdzie służy do odnowy zabytków, mebli antycznych lub konserwacji malarstwa. Jest także materiałem, bez którego nie obejdą się ikonopisarze. Na czym zatem polega sekret srebra i złota płatkowego? Niewielkich rozmiarów cienkie książeczki, a w nich, zamiast tradycyjnych stron papieru, płatki złota lub srebra; to właśnie jest srebro i złoto płatkowe. Używane przede wszystkim do renowacji ołtarzy, figur oraz kolumn, złocenia ram, ikon, mebli, sztukaterii, jest podstawowym materiałem, używanym przez artystów plastyków. Coraz częściej wykorzystuje się je także do tworzenia ozdobnych elementów na papierze, szkle, metalu i plastiku. Czym się charakteryzuje?

Płatki złota

Cienkie płatki złota wytwarzane są podczas długotrwałego oraz wieloetapowego kucia ręcznego lub maszynowego. Mają zazwyczaj wielkość 8x8 cm i pakowane są w specjalne książeczki, zawierające 25 płatków, przedzielonych warstwami papieru lub pergaminu. W zależności od składu stopu, używanego w ich produkcji, mogą przybierać rozmaite odcienie. Srebro nadaje im kolor zielonkawy, miedź czerwonawy. Wśród domieszek nieraz pojawia się także platyna. Pamiętać jednak należy, iż zbyt duża obecność dodatków ma istotny wpływ na zmniejszenie trwałości połysku złoconych powierzchni, co prowadzi do zmian korozyjnych. Wysokiej klasy złoto i srebro płatkowe, a także inne materiały dla artystów, znajdziemy w sklepie dla plastyków EDAN, oferującym cenione artykuły pozłotnicze oraz konserwatorskie.

Płatki srebra  

Srebro płatkowe jest rzadziej używane niż złoto. Sięgają po niego głównie malarze kościelni, konserwatorzy oraz kamieniarze. Podobnie jak w przypadku złota, ma ono postać cienkich książeczek, w których znajduje się 25 płatków szlachetnego metalu, przedzielonych bibułką. Wyróżnić możemy srebro płatkowe transferowe oraz luźne srebro płatkowe. Luźne nakłada się na poduszkę pozłotniczą, a następnie przycina za pomocą noża pozłotniczego. Kolejnym etapem jest przeniesienie go za pomocą specjalnego pędzla, zwanego chwytaczem, na pulment. Z kolei srebro płatkowe transferowe nakłada się na aktywną powłokę, utworzoną z podkładu klejącego, a następnie przeciera szmatką i zdejmuje bibułkę, do której srebro przylega. Jest dużo łatwiejsze w użyciu od luźnego, dlatego najczęściej stosuje się je przy gładkich powierzchniach, gdyż bez problemu można je wziąć do ręki i przyciąć za pomocą nożyczek.