Przepisy dotyczące oznakowania miejscowości na drogach

Dzięki dostępnym obecnie technologiom podróżowanie samochodem jest łatwe i przyjemne. W dzisiejszych czasach większość kierowców wyruszających w dłuższe trasy wspiera się elektroniczną nawigacją, która pomaga bez trudu trafić z puntu A do punktu B nawet w sytuacji, gdy poruszamy się po zupełnie nieznanych drogach. Jednak dotarcie do celu jest przecież możliwe nawet bez sprawnego systemu GPS.

– System nawigacji satelitarnej to doskonały wynalazek, dzięki któremu nawet osoby całkowicie pozbawione zmysłu orientacji w terenie są w stanie dotrzeć do celu w krótkim czasie. Nie zapominajmy jednak, że ludzie podróżowali na długo przed opracowaniem i udostępnieniem tego rozwiązania – zauważa nasz rozmówca z firmy ANDROS.

Nie dalej niż dekadę temu podstawowym wsparciem kierowców przemierzających długie trasy były zwykłe papierowe mapy i znaki drogowe. Również dziś nie każdy kierowca posługuje się nawigacją, a mimo to właściwie zawsze jesteśmy w stanie dotrzeć do dowolnego miejsca w kraju, a nawet w całej Europie.

Znaki drogowe, czyli język kierowcy

Nie bez powodu znajomość zasad ruchu drogowego i zdolność odczytywania znaków umieszczonych na drogach są podstawowymi umiejętnościami, jakie musi posiadać kierowca. System znaków drogowych to prosty i uniwersalny język, który pozwala komunikować uczestnikom ruchu wszelkie informacje niezbędne dla ich bezpieczeństwa i komfortu. Znaki drogowe nie tylko ostrzegają przed niebezpieczeństwami i podpowiadają jak się zachowywać, by ruch odbywał się płynnie. Dostarczają nam także informacji o tym, jakie obiekty znajdują się przy drodze oraz którędy jechać, by dotrzeć do obranego celu.

Znaki kierunku i miejscowości

Obok znaków ostrzegawczych, nakazu, zakazu i informacyjnych, przy drogach funkcjonują również znaki kierunku i miejscowości, określane często mianem drogowskazów. Znaki te wskazują kierunek, w którym należy podążać, by odnaleźć daną miejscowość, dzielnicę lub inne miejsce, które z jakiegoś powodu może być ważnym punktem dla osób poruszających się po drodze (urzędy, instytucje, atrakcje turystyczne itd.). Znaki kierunku i miejscowości są określone zapisami Rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych, zaś zakres ich stosowania opisuje załącznik nr 1 do Rozporządzenia w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach. Jak wspomnieliśmy wcześniej, odnalezienie celu wędrówki jest możliwe nie tylko wtedy, gdy poruszamy się po kraju. Aby kierowcy mogli z łatwością przemierzać drogi na całym kontynencie, w Europie stosuje się jednolity system symboli, który jest zgodny z obowiązującą od 1968 roku Konwencją wiedeńską o znakach i sygnałach drogowych. Oznakowanie miejscowości na drodze realizuje się przez umieszczenie tablicy E-17a, która posiada kształt prostokąta o zielonym tle i biały napis. Jednak grupa znaków kierunku i miejscowości jest bardzo obszerna i obejmuje również: drogowskazy, znaki przeddrogowskazowe, tablice kierunkowe oraz tablice szlaków drogowych, znaki z numerami dróg, tablice oznaczające dzielnice miast, tablice węzłów drogowych oraz znaki samochodowych szlaków turystycznych. Tak duża różnorodność znaków znajdujących się w tej grupie sprawia, że poszczególne tablice przybierają różny kształt, a nawet kolory, jednak zazwyczaj mają one formę prostokątów o tle niebieskim lub zielonym.